Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Duo Reges: constructio interrete. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Hoc tu nunc in illo probas. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.

Bork: Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur?
Recte dicis;: Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Quare attende, quaeso.: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Velut ego nunc moveor.: Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Bork: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Bork: Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Satis est ad hoc responsum.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Itaque ab his ordiamur. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Namque ii horum posteri meliores illi quidem mea sententia
quam reliquarum philosophi disciplinarum, sed ita
degenerant, ut ipsi ex se nati esse videantur.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.