Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non semper, inquam; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Proclivi currit oratio. Istic sum, inquit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Duo Reges: constructio interrete.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Scisse enim te quis coarguere possit?
Cur iustitia laudatur?
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Tollenda est atque extrahenda radicitus.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam
sempiternam?

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Peccata paria. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quare conare, quaeso. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Nemo igitur esse beatus potest.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Bork: At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Bork: Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Bork: Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Bork: Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Quid vero? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quis est tam dissimile homini. Comprehensum, quod cognitum non habet? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.