Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare,
cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui
dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam
quidem captam esse senserit?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quid de Pythagora?: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Primum divisit ineleganter;: Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Confecta res esset.: Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quippe: habes enim a rhetoribus; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;