Quae contraria sunt his, malane?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quis Aristidem non mortuum diligit? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete.

Tu quidem reddes;: Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
Bork: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Bork: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Haeret in salebra.: Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit?

Et ego: Tu vero, inquam, Piso, ut saepe alias, sic hodie ita
nosse ista visus es, ut, si tui nobis potestas saepius
fieret, non multum Graecis supplicandum putarem.

Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit
vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ad eos igitur converte te, quaeso. Prioris generis est docilitas, memoria; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.
Immo alio genere;

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Pauca mutat vel plura sane; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Itaque his sapiens semper vacabit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?