Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Si longus, levis; Tum mihi Piso: Quid ergo? Tum ille: Ain tandem? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Recte dicis;: Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Scaevolam M.: Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Bork: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod
bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum,
quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere,
delector, inquam, et familia vestra et nomine.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Audeo dicere, inquit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Bork Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Sint modo partes vitae beatae.
Nam de isto magna dissensio est.
Videsne quam sit magna dissensio?
Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Explanetur igitur.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quae sequuntur igitur? Quare conare, quaeso.