Quis hoc dicit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Scisse enim te quis coarguere possit? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
- Sed nimis multa.
- Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
- Bork
- Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
- Pollicetur certe.
- Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
- Venit ad extremum;
- Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
- Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
- Sed quae tandem ista ratio est?
- Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
- Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
- Quod quidem iam fit etiam in Academia.
- Aliter autem vobis placet.
- Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
- Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
- Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
- Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo Reges: constructio interrete. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.
Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse, tollendum id non est.
Multi enim et magni philosophi haec ultima bonorum iuncta fecerunt, ut Aristoteles virtutis usum cum vitae perfectae prosperitate coniunxit, Callipho adiunxit ad honestatem voluptatem, Diodorus ad eandem honestatem addidit vacuitatem doloris. Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret.